Jeśli chcesz dodać do swojego krajobrazu krzewy odporne na suszę, to dobrze trafiłeś. Krzewy te świetnie sprawdzą się w pojemnikach, ponieważ gleba będzie z nich wypływać znacznie szybciej niż z pełnej ziemi. Ponieważ będziesz regularnie podlewać te rośliny, pozwoli Ci to zaoszczędzić pieniądze. Krzewy te mają także mocną, twardą tkankę w gałęziach i liściach, co oznacza, że wymagają mniej wody niż inne rośliny. Podlewanie będzie w dużej mierze ograniczone do przycinania, czyszczenia i karmienia.
Elaeagnus
Ten odporny na suszę krzew potrzebuje wilgotnej gleby z odpowiednim drenażem, ale nie przetrwa w glebie, która jest stale mokra. Stale mokra gleba powoduje gnicie korzeni i wiele innych problemów, dlatego należy posadzić go w doniczce z otworem drenażowym lub w organicznej mieszance ziemi doniczkowej i pumeksu lub perlitu. Przed zastosowaniem nawozu należy przeczytać instrukcję na jego etykiecie.
Chociaż Elaeagnus jest odporny na suszę, nadal wymaga uzupełniającego nawadniania podczas długotrwałych letnich susz. Oznaki uzupełnienia nawodnienia można rozpoznać po więdnących liściach. W przypadku stosowania automatycznego systemu nawadniania rośliny należy podlewać we wczesnych godzinach porannych, ponieważ podlewanie późnym wieczorem lub w nocy może sprzyjać rozwojowi chorób grzybowych i chorób liści. Należy także regularnie kontrolować poziom wilgotności gleby i utrzymywać ją w stanie wilgotnym.
Sumak wonny
Jedną z zalet sadzenia sumaka wonnego w krajobrazie jest jego odporność na suszę. Roślina ta dobrze rośnie w różnych typach gleby, ale preferuje pH 5,5-7,5. Chociaż może tolerować łagodnie alkaliczną glebę, najlepiej rośnie w bogatej, żyznej glebie z odpowiednim drenażem. Mimo że sumak wonny toleruje suszę, najlepiej sadzić go w miejscach dobrze zdrenowanych, aby zmaksymalizować jego szanse na przetrwanie.
Rośnie jako krzew lub małe drzewo i jest bardzo atrakcyjny. Jego liście są naprzemianległe i nie mają szypułek. Liść szczytowy sumaka ma od dwóch do czterech i pół cala długości, zaokrąglony wierzchołek i grubo ząbkowany margines. Jego gałązki są elastyczne, brązowe i owłosione. Sumak wonny jest odporny na suszę i wymaga niewielkiej pielęgnacji po posadzeniu. Należy jednak pamiętać, że sok z tej rośliny jest lekko toksyczny.
Głóg indyjski
Można cieszyć się pięknem kwitnącego krzewu bez konieczności poświęcania dużej ilości czasu na podlewanie i pielęgnację. Głóg indyjski jest odporny na suszę i jest byliną w rejonie północnego Teksasu. Dobrze rośnie jako roślina fundamentowa i ma piękne wiosenne kwiaty. Jest to również dobry wybór dla miejsc zacienionych. Pąki kwiatowe są głęboko różowe, więc można dodać więcej niż jeden do swojego krajobrazu.
Te zaokrąglone krzewy osiągają wysokość około 12 stóp i szerokość 10 stóp. Późnym latem wytwarzają jagody, a ich kwiaty mają piękny zapach. Liście są ciemnozielone latem i zmieniają kolor na purpurowy zimą. Głóg indyjski zachowuje schludny, zaokrąglony kształt, który nadaje się do ogrodów na terenach nadmorskich. Dobrym wyborem do krajobrazu jest gatunek rodzimy, tolerujący suszę i mający zdolność adaptacji.
Bayberry
Bayberry to krzew, który rośnie od sześciu do dziesięciu stóp wysokości. Pochodzi z Ameryki Północnej i rośnie głównie wzdłuż wschodniego wybrzeża. Małe, szarobiałe jagody są jadalne i mają charakterystyczny zapach. Wymaga męskiej rośliny do zapylania, ale jest bardzo tolerancyjna na słabe gleby i słone środowiska. Owoce borówki są wykorzystywane do produkcji perfum i mydła.
Korzyści z roślin odpornych na suszę obejmują zwiększoną wilgotność gleby i mniej problemów ze szkodnikami. Ta odporna na suszę roślina jest w stanie wytrzymać wiele warunków, ale nadal potrzebuje wody, aby założyć swój system korzeniowy. Zapuszczenie korzeni może trwać od roku do kilku lat. Większe rośliny potrzebują więcej czasu, aby się ukorzenić niż małe. O tym, czy dana roślina jest odporna na suszę, decyduje wiele czynników, w tym wymagania świetlne, rodzaj gleby i tolerancja na ciepło.
Oczar wirginijski
Oczar wirginijski pochodzi z terenów leśnych na wschód od rzeki Missisipi. Najlepiej czuje się w pełnym słońcu lub półcieniu, ale toleruje też suszę. Preferuje gleby o lekko kwaśnym odczynie i toleruje przeciętny poziom pH w ogrodzie. Na glebach alkalicznych oczar może jednak zachorować na chlorozę. W takim przypadku do ochrony rośliny przed jeleniami można zastosować środek odstraszający jelenie lub drut z kurczaka.
Oczar pospolity wytwarza jesienią żółte i kremowe kwiaty. Kwiaty te mają wąskie, karbowane płatki, które sprawiają, że na nagich gałęziach wyglądają one jak spidery. Krzew oczaru dorasta do 12-20 stóp wysokości. W cieplejszym klimacie kwiaty kwitną wczesną jesienią. Kwiaty są pachnące i mają frędzle, które pojawiają się na tle wczesnozimowego śniegu. Jest odporny na suszę i szkodniki oraz toleruje różne warunki glebowe.
Oleander
Raz posadzony oleander jest odporny na suszę i potrafi odbić się od braku wody. Wiosną i jesienią należy go podlewać trzy-cztery razy w tygodniu, a następnie dokładnie podlewać wokół bryły korzeniowej. Do nawadniania kropelkowego można zainstalować emitery w odległości około półtora metra od pnia. Należy stosować technikę powolnego nawadniania kropelkowego, aby dokładnie nasycić bryłę korzeniową oleandra. Podlewanie uzupełniające wspomaga wzrost i kwitnienie.
Oleander jest odporny na suszę, ale ma cichego wroga. W 2003 roku w Walencji i Murcji wykryto nową chorobę. Porażone rośliny cierpiały z powodu zgorzeli i defoliacji. Choroba ta została wcześniej stwierdzona we Francji, Włoszech i Kalifornii. Grzyb ten powoduje znaczne uszkodzenia roślin oleandra. Nie ma specyficznego sposobu leczenia zgorzeli oleandrów, ale można spowolnić jej rozwój poprzez obcinanie porażonych gałęzi.
Distylium
Krzewy Distylium są odporne na suszę, ale wymagają nawadniania i powinny być sadzone w dobrze zdrenowanej glebie. Distylium należy sadzić dwa do trzech cali nad ziemią, tak aby wierzchołek bryły korzeniowej znajdował się nieco ponad ziemią. Krzew należy sadzić do gruntu wiosną, gdy widoczne są nowe przyrosty. Latem należy usuwać martwe lub złamane gałęzie w miarę ich pojawiania się, odcinając je u podstawy. Zimą przestajemy nawozić krzewy Distylium na dwa miesiące przed pierwszym dniem mrozu w danym miejscu.
Distylium najlepiej rośnie w dobrze zdrenowanej glebie, która dobrze przesycha z prędkością około jednego cala na godzinę. Młode rośliny potrzebują jednak wody i gleby przez pierwsze dwa sezony wzrostu. Można temu zaradzić poprzez dodanie mchu torfowego lub wierzchniej warstwy ziemi. Jeśli jednak gleba jest już bardzo sucha, krzewy Distylium nie są odporne na suszę. Aby upewnić się, że przetrwają, należy wykonać poniższe czynności:
Winterberry
Krzew odporny na suszę, winterberry to świetny wybór dla obszarów o dużej ilości wiosennych i letnich opadów. Jeżyna zimowa toleruje wysoką wilgotność gleby, ale najlepiej radzi sobie w miejscach wilgotnych. Można ją sadzić z innymi rodzimymi krzewami, takimi jak guzikowiec, stokrotka i dereń świdwa. W formie nieformowanego żywopłotu jeżyna jest odpornym na suszę krzewem o atrakcyjnych, błyszczących, zielonych liściach. Jagody są intensywnie czerwone, a nazwa rośliny pochodzi od słowa “winterberry”.
Samiec jeżyny, nazywany “Mr. Poppins”, zapyla samice jeżyny znajdujące się w odległości do 50 stóp. Jej zwarte, atrakcyjne liście sprawiają, że jest idealnym krzewem drugoplanowym lub żywopłotem. Jeżyna zimowa toleruje suszę i jest bardzo wytrzymała, gdy już się zadomowi. Jagody zbiera się jesienią, co pozwala jej przetrwać miesiące zimowe. Jej właściwości odporne na suszę sprawiają, że jest doskonałym wyborem do ogrodów i krajobrazów.
Ninebark
Krzew ninebark jest wyjątkowo odporny na suszę i może rozwijać się w mniej sprzyjających warunkach. Jej płytki, rozłożysty system korzeniowy dobrze sprawdza się zarówno w suchym, jak i zagrożonym powodziami środowisku. Podlewanie jest minimalne, a kora dziewięciolistna jest generalnie odporna na suszę i może rozwijać się przy cotygodniowym podlewaniu. Przycinanie zaleca się tylko po przekwitnięciu, aby pobudzić do odrastania. Krzew ma łukowate gałęzie i może pięknie wyglądać w towarzystwie lilaka i iglicy.
Krzew dziewięciornika ma w młodości gęsty, zwarty pokrój, ale dojrzewa do łukowatego, fontannowego kształtu. Ma wyjątkowy kształt i wymaga niewielkiego przycinania. Aby zachować jego kształt, należy usuwać stłoczone i uszkodzone gałęzie, co zwiększy cyrkulację powietrza i zapobiegnie mączniakowi. Ninebark rośnie z atrakcyjnymi, kolorowymi kwiatami, które pojawiają się późną wiosną/wczesnym latem. Kwiaty są mieszanką odcieni różu, bieli i prawdziwej czerwieni.
Podobne tematy
- Jakie są najpiękniejsze krzewy do ogrodu?
- Jakie krzewy ogrodowe są najpopularniejsze w Stanach Zjednoczonych?
- Które krzewy rosną duże?
Ogrody nie są mi obce od najmłodszych lat. Wspólnie z rodzicami rozwijamy firmę zajmującą się zielenią, stąd moje duże doświadczenie. Postaram podzielić się wiedzą z Państwem.
